Czym jest mikropolaryzacja mózgu?

Przezczaszkowa stymulacja prądem stałym tDCS (ang. transcranial direct current stimulation) czyli mikropolaryzacja mózgu jest metodą wykorzystującą zjawisko plastyczności mózgu – wspomaga proces odbudowy i tworzenia nowych połączeń nerwowych, umożliwia przywrócenie integralności centralnego układu nerwowego. Jest również metodą wspomagającą proces terapeutyczny – obserwuje się wyższą skuteczność i efektywność terapii aż o 44%.

Mikropolaryzacja mózgu ma zastosowanie w terapii zaburzeń:

• opóźnionego rozwoju mowy,

• Zespołu Downa,

• autyzmu,

• wad genetycznych,

• mózgowego porażenia dziecięcego,

• udarów,

• zaburzeń psychoemocjonalnych,

• chorób psychicznych.

Zabiegi stymulujące korę mózgową w zakresie terapii zaburzeń mowy wpływają na poprawę rozumienia, rozwój mowy czynnej i fluencji słownej, usprawnienie procesów poznawczych: uwagi, pamięci długotrwałej, pamięci roboczej, wspieranie umiejętności szkolnych i procesu uczenia się oraz usprawnianie zdolności podejmowania decyzji i planowania. Przezczaszkowa stymulacja prądem stałym tDCS polega na przyłożeniu dwóch elektrod do głowy (anoda, katoda) oraz podaniu prądu o wartości nie przekraczającej zazwyczaj 1mA. Dochodzi wówczas do polaryzacji komórek piramidowych na ich błonie podstawowej w warstwach korowych mózgu. Stymulacja mózgu jest zabiegiem nieinwazyjnym, podczas którego pacjent nie odczuwa żadnego dyskomfortu. Cykl terapeutyczny polega na 10 codziennych sesjach stymulujących z nie więcej niż 2 dniami przerwy. Mózg poddawany jest od kilku do kilkunastominutowej stymulacji prądem stałym. Podczas podpięcia zaleca się wykonywanie aktywności przyjemnych dla pacjenta, a neurorehabilitacja powinna odbyć się w czasie do 2 godzin po stymulacji prądem. Efekty obserwuje się po około 1-2 miesiącach po zakończonej serii zabiegów stymulujących. W celu uzyskania lepszych rezultatów zaleca się powtórzenie zabiegu, jednak nie wcześniej niż po 2-3 miesiącach. W tym czasie powinna być prowadzona systematyczna neurorehabilitacja.